Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/751 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w sprawie opłat interchange w odniesieniu do transakcji płatniczych realizowanych w oparciu o kartę, karta płatnicza to instrument płatniczy umożliwiający jego posiadaczowi zainicjowanie transakcji płatniczej kartą debetową lub kredytową (art. 2 pkt 15 Rozporządzenia).
Szersza definicja karty płatniczej została zawarta w Ustawie o usługach płatniczych (t.j. Dz. U. 2011 Nr 199 poz. 1175). W nawiązaniu do art. 2 pkt 15a Ustawy karta płatnicza, to karta uprawniająca do przeprowadzenia transakcji bezgotówkowej oraz wypłaty gotówki. W przypadku realizacji transakcji, karta płatnicza umożliwia złożenie tzw. zlecenia płatniczego (zainicjowanie płatności bezgotówkowej). Zlecenie odbywa na rzecz akceptanta za pośrednictwem agenta rozliczeniowego, z którym współpracuje akceptant.
Karty płatnicze dzielą się na kilka kategorii, które mogą być rozważane ze względu na technologię zapisu danych, sposób rozliczania transakcji, terytorialny zasięg ich użycia, typ posiadacza, w tym także ze względu na poziom zamożności posiadacza.