Nośnik informacji o posiadanej karcie płatniczej i jednocześnie metoda autoryzacji płatność bezgotówkowych. Podstawowym dokumentem regulującym aspekty fizyczne, sposób zapisu oraz odczytu danych na pasku magnetycznym są normy ISO/IEC 7811, a także 7813. Aktualnie pasek magnetyczny znajduje się na rewersie karty płatniczej, jednak sięgając w przeszłość, dawniej element ten znajdował się na przeciwnej stronie.
Pasek magnetyczny posiada trzy warstwy informacyjne przechowywane w różnych formatach zapisu, z który dwie pierwsze zawierają dane niezbędne do przeprowadzenia transakcji kartą. Należą do nich w szczególności zapisany numer karty płatniczej, nazwa posiadacza, data ważności. Ostatnia warstwa jest przeznaczona dla banków wydających kartę płatniczą i umożliwia zapisanie dodatkowych informacji wybranych przez bank. W praktyce warstwa ta pozostaje niezapisana, a tym samym transakcja bezgotówkowa może zostać wykonana z pominięciem trzeciej ścieżki zapisu na pasku magnetycznym.
Autoryzacja z użyciem paska magnetycznego, bez względu na sposób weryfikacji (PIN lub podpis), polega na odczycie statycznych danych. W przeciwieństwie do mikroprocesora, zapis informacji na pasku magnetycznym nie jest zabezpieczony. Autoryzacja transakcji za pomocą paska magnetycznego została wyparta przez mikroprocesor (w tym metodę bezdotykową) zapewniając większy poziom bezpieczeństwa. Ponadto wydawcy card coraz częściej rezygnują z wyposażania swoich kart płatniczych na rzecz paska magnetycznego.
