Osobisty numer identyfikacyjny (ang. personal identification number, PIN) to ciąg znaków numerycznych lub alfanumerycznych, służący do weryfikacji dostępu do zablokowanej zawartości. PIN jest powszechnie stosowaną metodą zabezpieczenia, np. urządzeń elektronicznych, kart SIM lub kart płatniczych przed nieautoryzowanym dostępem. W przypadku kart płatniczych, użycie kodu PIN potwierdza dostęp do środków zgromadzonych na karcie lub rachunku w banku, który wydał kartę. Jednak przede wszystkim pełni funkcję elektronicznego podpisu.
Transakcje zweryfikowane kodem PIN są traktowane jak własnoręczny podpis posiadacza karty. Wprowadzenie prawidłowego kodu PIN potwierdza, że kartą płatniczą posłużył się przypisany do niej posiadacz. Podstawowym dokumentem regulującym kwestie formalne stosowania numeru PIN jest norma ISO 9564. Zgodnie z dokumentem, długość kody PIN może wynosić od 4 do 12 znaków. Jednocześnie norma zaleca stosowanie kodu, który nie przekracza 6 znaków. Dokument reguluje także inne ważne zagadnienia dotyczące sposobów przypisania nowego kodu PIN, dostarczenia, a także bezpieczeństwa związanego z jego użyciem.
