Obszar kontaktowy karty płatniczej o charakterystycznym kształcie niewielkiego prostokąta, który jest umieszczony na awersie karty. Element ten stanowi przede wszystkim środek przewodzący, dzięki któremu do mikroprocesora dostarczane jest zasilanie oraz następuje wymiana informacji w przypadku transakcji stykowej. Dokumentem standaryzującym tę kwestię jest norma ISO/IEC 7816-2.
Strefa przewodząca dzieli się na tzw. styki przewodzące, tj. punkty od C1 do C8 z indywidualnie przypisaną funkcją:
- C1 : VCC (ang. voltage common collector lub supply power input)
Element stykowy, którego zadaniem jest pobór zasilania dostarczanego z czytnika terminala płatniczego o odpowiedniej mocy. Dzięki stykowi VCC mikroprocesor jest zasilany energią elektryczną niezbędną do przeprowadzenia transakcji płatniczej. - C2: RST (ang. reset signal input)
Styk kontaktowy do odbioru sygnału reset, który może zostać zainicjowany przez terminal płatniczy. - C3: CLK (ang. clock contact)
Element stykowy odpowiadający na szybkość kontaktu mikroprocesora ze „światem zewnętrznym”. Sygnał czasowy jest wysyłany z terminala płatniczego i pozwala kontrolować prędkość transakcji, inaczej: parametr zapewniający wspólne ramy komunikacji pomiędzy terminalem, a kartą płatniczą z układem scalonym. - C4: RFU (ang. reserved for future use)
Element rezerwowy bez przypisanej funkcji. - C5: GND (ang. ground)
Uziemienie. - C6: VPP (ang. voltage peak to peak)
Element stykowy odpowiedzialny za pobór energii elektrycznej w kartach poprzedniej generacji, które posiadały pamięć EEPROM. Dzięki temu elementowi możliwe było zapisywanie lub wymazywanie danych w pamięci. - C7: I/O (ang. input/output)
Kanał kontaktowy, który odpowiada za wymianę informacji między terminalem, a mikroprocesorem karty płatniczej. - C8: RFU (ang. reserved for future use)
Element rezerwowy bez przypisanej funkcji.
