Primary Account Number (PAN), to numer karty płatniczej widoczny na awersie. Reguły dotyczące sposobu przydzielania numeru karty określa norma ISO/IEC 7812 wydana w 1985 r. z późniejszymi zmianami. Numer karty płatniczej jest zapisany w pasku magnetycznym oraz mikroprocesorze.
Numer PAN może mieć długość od 10 do 19 cyfr. Pierwsza cyfra w numerze karty to tzn. główny identyfikator branży (MII, ang. major industry identifier) i zgodnie z nazwą odnosi się do branży, dla której wydano kartę. Kolejne cyfry z numery karty płatniczej to tzw. numer IIN (ang. individual account identification number) lub określenie stosowane zamiennie – BIN (ang. bank identification number). Jest to numer, składający się od 2 do 8 pierwszych cyfr numeru karty płatniczej wraz z cyfrą MII. IIN/BIN pozwala określić jaki bank jest emitentem karty.
W roku 2017, wraz z aktualizacją normy ISO/IEC 7812, maksymalna długość numeru IIN/BIN została zwiększona z 6 do 8 cyfr. Cyfry następujące po numerze IIN/BIC do przedostatniej cyfry numeru karty płatniczej, to numer indywidualny i jednocześnie najbardziej poufna część z całości PAN. Numer indywidualny może zawierać do maksymalnie 12 cyfr i jest nadawany przez bank, w którym posiadamy rachunek. Ostatnią cyfrą numeru karty płatniczej jest zawsze tzw. cyfra kontrolna obliczona na podstawie poprzedzającego numeru. Cyfra kontrolna jest obliczana na podstawie algorytmu Luhna, niemieckiego naukowca, który opatentował metodę weryfikacji poprawności ciągu liczbowego.